به فکر قیامت که می افتم و میزان اعمال...
گمان می کنم باید یک کار خیلی بزرگ انجام بدم...
کاری که به یکباره بخش عظیمی از سستی هایم را جبران کنه...
و ثواب زیادی رو به کوله بارم اضافه کنه...
همین فکر،کارهای خیر دیگه رو در نظرم کوچک می کنه...
جالبه که وسوسه شیطان کارساز می افته و خیلی ها با همین فکر،دست خالی محشور میشن...
از قدیم گفتن سنگ بزرگ،نشانه نزدنه... ذره ذره جمع گردد،وانگهی دریا شود...
چه زیبا حضرت علی (ع) سفارش می کند:
کار نیک انجام دهید و چیزى از آن را کوچک نشمارید ...
که کوچک آن هم بزرگ است و اندک آن هم بسیار است.
روضة الواعظین ج2 ص 372
مکارم الأخلاق / ترجمه میرباقرى، ج1، ص: 416
بعضی ها مثل چرخ گوشتن و شما براشون گوشت خورشتی بدون استخون! شما رو جوری له میکنن که دیگه نتونی خودت رو جمع کنی!
یا از دید دیگه بعضی ها نویسنده هستن و شما کاغذشون! نویسنده ای که هر چی خواست روی کاغذ زیر دستش مینویسه و بعدم اونو مچاله می کنه می ندازه سطل آشغال!
چرا این افراد فکر نمی کنن که یک روزی این برخوردشون گریبانشون رو می گیره!
اگه انصاف داشته باشی یعنی با بقیه اونطور باشی که با تو هستن اولین نتیجش به خودت برمیگرده که همون آرامش روانی باشه !
وگرنه با بی انصافی اولین ضربه رو به خودت می زنی که بدبینی دیگران و تنهایی خودت باشه.
با پیشرفت فنّاوری و فراهم شدن وسایل رفاهی و کم شدن سختیهایی که پدران و اجداد ما با آن دستبهگریبان بودند بهجای آنکه رفتارمان بهتر شود و سطح پرخاشگری در جامعه بهمراتب کمتر شود، بهعکس شده و قدم از قدم برنداشته در موقعیتی تنش آفرین قرار میگیرید! اگر ماشینسوار باشید این مسئله برای شما وضوح full hd پیدا میکند! مثلاً بر سر جای پارک خودرو در کشور اسلامی چه درگیریهایی که رخ نداده است! به این تیترها دقت کنید: